سیاتیک دردی است که در انتهای کمر شروع می‌شود و از طریق لگن و باسن به پاها و گاهی به انگشتان پا نیز می‌رسد. عصب آن، از قسمت پایینی ستون فقرات شروع شده و مانند زیپ تا پایین ساق پا امتداد می یابد. معمولاً سیاتیک تنها بر یک طرف بدن تاثیر می گذارد ( مانند احساس درد فقط بر روی یک طرف پا و یا یک طرف باسن ) . فشار استخوان ها به ستون فقرات موجب فشار بر روی عصب سیاتیک می شود. این فشار ها آنقدر زیاد است که موجب التهاب ، درد، بی‌حسی و سوزن سوزن شدن در قسمت آسیب دیده می‌شود. دلایل مختلفی برای ایجاد درد سیاتیک وجود داشته ولی با این حال روش های درمان قطعی سیاتیک نیز برای کاهش درد سیاتیک پیشنهاد می شود .
اکثر کسانی که به سیاتیک مبتلا می‌شوند به جراحی نیاز پیدا نمی‌کنند. تقریبا نیمی از افراد با استراحت و مصرف دارو، طی شش هفته بهبود می یابند. اما افرادی که دچار ضعف در پا می شوند و یا در عملکرد مثانه شان اختلال به وجود می‌آید احتمال نیاز به جراحی در آن ها بالا می‌رود. حال سوال این است که پس از تشخیص پزشک باید چه کار کنیم؟
گزینه های غیر جراحی درمان قطعی سیاتیک
بیشتر افرادی که به سیاتیک مبتلا می‌شوند می‌توانند با درمان های خانگی طی چند هفته بهبود یابند. اگر درد خفیفی دارید به طوری که شما را از انجام کارهای روزانه تان باز نمی‌دارد، پزشک توصیه میکند تا ابتدا این راه حل‌های اساسی را امتحان کنید:
- اولین راه فیزیوتراپیست : فیزیوتراپی روشی است که با استفاده از جریان برق بیماری ها را درمان میکند. یک متخصص فیزیوتراپی با استفاده از حرکات کششی و ورزشی کمک میکند تا کم ترین فشار به عصب سیاتیک وارد شود و از این طریق می‌تواند به بهبود این بیماری کمک کند. دلایلی که باعث شده است تا مردم برای درمان به فیزیوتراپی رو بیاورند شامل: کاهش درد، جلوگیری از عمل جراحی، جلوگیری از آسیب های ورزشی و غیره است.
- حرکات کششی : شما با استفاده از حرکات کششی مخصوص کمر می توانید درد سیاتیک خود را تسکین دهید. ورزش‌های سبک ، حرکات کششی ( مانند کشش بدن به طور ایستاده و نشسته) و قدم زدن های کوتاه می تواند ایده ی خوبی برای درمان سیاتیک باشد. البته زمانی می توانید این تمرینات را انجام دهید که یک فیزیوتراپیست شما را معاینه کرده و تایید کند که بدن شما فرم سالمی دارد. اگر پس از انجام این تمرینات دردی احساس کردید بلافاصله تمرینات را قطع کنید. سه روز به مدت زمان محدود پاهای خود را استراحت دهید. این که روی تشک سفت و یا روی زمین بخوابید نیز حائز اهمیت است. هر چند روز یکبار کمر خود را ماساژ داده و یا از کسی بخواهید تا این کار را برایتان انجام دهد.
- کیسه ی آب گرم و سرد : روزهای اول به مدت کم کیسه آب سرد را روی کمر خود قرار دهید و بعد از آن از کیسه آب گرم استفاده کنید .
روش های درمانی جایگزین برای درمان قطعی سیاتیک
بسیاری از افراد معتقدند روش‌های درمانی ای مانند یوگا، ماساژ و طب سوزنی به درمان سیاتیک کمک میکند.
دارو
اولین گزینه استفاده از دارو می باشد. داروهای ضد درد (استامینوفن) و داروی NSAI (داروی ضد التهابی غیر استروئیدی) مانند آسپرین ایبوپروفن ناپروکسن که خیلی مفید هستند. اما نباید آنها را بدون مشورت پزشک مصرف کنید. اگر داروهای بدون نسخه نمی توانند به بهبود درد شما کمک کنند ممکن است پزشک داروهای شل کننده عضلانی قوی یا ضد التهابی را برای شما تجویز کند. بعضی داروهای ضد افسردگی مانند داروهای ضد تشنج نیز می‌تواند مفید باشد. تزریق مستقیم استروئید به عصب تحریک شده می‌تواند به بهبود درد کمک کند.
عمل جراحی
معمولاً افراد بسیار کمی هستند که با هیچ یک از روش های درمانی بالا بهبود نمی یابند. بنابراین تنها ۵ تا ۱۰ درصد افراد هستند که عمل جراحی آخرین راه درمان آن ها می‌شود. اگر با توجه به انجام روش های درمانی گفته شده نظیر کشش ، یوگا و غیره همچنان بعد از سه ماه احساس درد داشتید احتمالاً باید با پزشک خود در مورد عمل جراحی صحبت کنید. در مواردی نادر گاهی ممکن است سیاتیک باعث اختلال کارکرد در روده و مثانه شود. در این صورت حتما باید جراحی مستقیم انجام شود. دو گزینه جراحی برای سیاتیک وجود دارد:
1- دیسککتومی
در عمل جراحی دیسککتومی، جراح سعی میکند قطعه ای که باعث فشار بر روی اعصاب سیاتیک شما شده است را بردارد. برای این جراحی بیهوشی عمومی خواهید داشت که همان روز هم می‌توانید مرخص شوید و به خانه بروید.
2 – لامینکتومی
در عمل جراحی لامینکتومی، جراح سعی میکند بخشی که به عصب سیاتیک فشار می‌آورد را از بین ببرد. در این روش هم، شما بیهوشی عمومی خواهید داشت. به این معنی که در طول عمل – که معمولا دو ساعت است – به هوش نخواهید آمد. همچنین یک روز بعد از عمل طبق دستورالعمل پزشک باید به پیاده روی بروید.
امروزه با تکنولوژی های پزشکی که وجود دارد پزشکان سعی دارند تا از روش های دیگری به غیر از جراحی ، برای درمان سیاتیک استفاده کنند. پس نگران نباشید و به یاد داشته باشید که جراحی باید آخرین راه درمان باشد.
